باید روش های ورود را از نظر شاخص های مهمی همچون میزان ریسک موجود در روش، میزان کنترل بر اجرای هر روش و میزان درگیری شرکت در بازار بین الملل با یکدیگر مقایسه نمود.
انواع تجارت متقابل به دو دسته کلی تقسیم می گردد: الف) قراردادهایی که مبتنی بر نقل و انتقال پول نیستند ب) قراردادهایی که مبتنی بر نقل و انتقال پول هستند
در طرح های کلید در دست درواقع فناوری یک کالا از کشور صاحب فناوری به کشور میزبان صادر می گردد و در آن پیمانکار صادرکننده و کارفرما واردکننده فناوری میباشند.
در این روش شرکت با انعقاد قرارداد با گیرنده مجوز در بازار خارجی، حق استفاده از فناوری تولید، حق اختراع، برند و یا سایر موارد با ارزش را در قبال دریافت مبلغ یا حق مجوز بصورت پرداخت اولیه یا مقدار مشخصی سالیانه به عنوان حق مجوز واگذار می کند.
در روش اتحادهای استراتژیک، هر یک از شرکا باید علاقه مند باشد تا بخشی از قدرت کنترلی خود را از دست بدهد و ریسک بالقوه تقویت یک رقیب از کشور دیگر را بپذیرد.