نوسان نفت روی مرز ۶۸ دلار و افت موجودی انبارهای نفتی آمریکا نشان می‌دهد که تصمیم اوپک و متحدانش برای کاهش تولید به خوبی اثرگذار بوده و ترازوی عرضه و تقاضای بازار به سمت کفه تقاضا سنگینی می‌کند.

می‌گویند تعداد آنها محدود است اما صدای بلندی دارند. صدای بلند منتقدان حوزه نفت و گاز کشور که از تریبون‌های قوی و پایگاه‌های حمایتی قدرتمند آنها حکایت دارد؛ در سال‌های گذشته مسیر قراردادها و تصمیمات فراوانی را دستخوش تغییر کرده است.

وقایع مهمی در سال ۲۰۱۷ در صنعت انرژی رخ داد اما قابل توجه‌ترین تحول، ظهور آمریکا به هم عنوان یک صادرکننده بزرگ نفت خام بوده است.

آمریکا که به‌دلیل رشد تولید از ذخایر نفت شیل خود، مهم‌ترین‌ دغدغه معامله‌گران بازار نفت در سال ۲۰۱۷ بود، در آخرین روزهای سال دین خود را به بازار نفت ادا کرد و موجب شد که نفت شاخص این کشور نیز مانند دیگر نفت‌های شاخص به بالای ۶۰ دلار برسد.

آخرین روزهای سال ۲۰۱۷ در حالی سپری می‌شوند که با وجود رشد ۱۵ درصدی قیمت‌ نفت خام برنت و رشد ۸ درصدی قیمت نفت خام آمریکا از ابتدای امسال، صنعت نفت به لحاظ رشد سرمایه‌گذاری در بالادست، بهره‌ای از بهبود اوضاع نبرده است.

دنیا در حال پشت کردن به طلای سیاه است. این مایع روغنی و سیاه که اکتشاف آن از اعماق زمین موتور محرک توسعه صنعتی انسان عصر جدید شد؛ حالا به ضد خود تبدیل شده است و بسیاری کشورهای دنیا به دنبال راهکارهایی برای ورود به دوران پسانفت هستند.

در حال حاضر به خصوص بعد از تصمیم اوپک و متحدانش برای تمدید توافق نفتی تا پایان سال ۲۰۱۸، بسیاری از موسسات و بانک‌ها اقدام به بازبینی برآوردهای خود از قیمت نفت در سال پیش رو کرده‌اند.

«احتمالا دومین قرارداد در قالب الگوی جدید قراردادهای نفتی با شرکت مرسک برای توسعه لایه نفتی پارس جنوبی، تا دو ماه آینده امضا می‌شود.» این مهم‌ترین خبری بود که مدیرعامل شرکت نفت و گاز پارس روز گذشته در نشست خبری خود با خبرنگاران به آن اشاره کرد.

چین می‌تواند تمام معادلات بازار انرژی دنیا را به هم بریزد. کافی است کشوری که روزانه ۲۵ درصد از کل مصرف انرژی دنیا را به خود اختصاص داده است، تصمیم تازه‌ای در زمینه تولید یا تامین انرژی اتخاذ کند تا تمام پیش‌بینی‌ها در رابطه با چشم‌انداز بازار انرژی با اختلال مواجه شوند.