شرکت‌ها باید خود را پی در پی تغییر دهند. اگر با توجه به اندازه و زمان مورد نیاز، تغییر مستلزم کوشش بسیار باشد، اغلب آن را دگرگونی می‌نامیم که فرآیندی دشوار و اغلب بی‌نتیجه است. برپایه پژوهش نگارندگان،حتی با کم توقع‌ترین معیارها، تنها حدود یک چهارم از دگرگونی‌ها موفقیت آمیز بوده است.

یکی از مهم‌ترین اهداف اجرایی در اکثر کارخانه‌های بزرگ بهبود کارآیی و اثر بخشی است. با افزایش کسب درآمد در اغلب بازارها، یکی از کلیدی‌ترین روش‌های افزایش بازده سهامداران تقویت سطوح عملیاتی سازمان است که به معنای افزایش بهره‌وری است. چنین دستاوردهایی باید از بهبود فرآیندهای اداری یا تغییر در ساختار سازمان به دست آیند.

تغییرات ابتکاری در سازمان‌ها ذاتا با ریسک همراه هستند. اما اغلب خطرات و ریسک بالقوه موجود، در ابتدای کار نادیده گرفته می‌شوند. اگر خواهان موفقیت هستیم، باید ریسک را بپذیریم. در اصل تغییر مبتکرانه، خود زاییده تجزیه و تحلیل ریسک است و هنگامی رخ می‌دهد که خطر دست روی دست گذاشتن و انجام ندادن کار، بالاتر از ریسک شروع یک تغییر یا یک ابتکار تجربی باشد.

یکی از سوالاتی که بین جوانان به سوالات احوالپرسی آنها اضافه شده است، این است: «کار پیدا کردی؟!» یا «نتیجه مصاحبه کاری‌ که رفته بودی چه شد؟»از هر سو هم هر روز آمار جدیدی منتشر می‌شود که بسیاری از جوانان تحصیلکرده بیکار هستند.

فرانسیس آگوئیلار (Francis Aguilar)، استاد دانشگاه هاروارد، خالق تحلیل PEST شناخته می‌شود. او در کتاب «بررسی محیط کسب‌وکار»  ابزاری را با عنوان ETPS برای بررسی محیط کسب‌وکار ارائه کرد. این نام بعد‌ها دستخوش تغییراتی شد که عنوان کنونیِ این تحلیل، حاصل این تغییرات است.

گذارها (transition)، لحظات انعطاف‌پذیر بین تغییرات هستند که یک پایان و یک شروع را به‌طور همزمان شکل می‌دهند. و گرچه گذارهای «بزرگ» در محیط کار (مانند خروج از یک سازمان، برای شروع کار جدید در سازمان دیگر) به‌طور طبیعی تمرکز و توجه ما را به خود جلب می‌کنند، اما ما هر روزه با گذارهای کوچک بی‌شماری روبه‌رو هستیم.