پیشنهاد می شود قبل از مطالعه این بخش، بخش های قبلی این مقاله یعنی ” یک رویکرد عملی به مدیریت ریسک در زنجیره تامین” را از طریق لینک های زیر مطالعه نمائید:

یک رویکرد عملی به مدیریت ریسک در زنجیره تامین

رویکردی ساختاربندی شده در باب مدیریت ریسک زنجیره تامین

 ما به سازمان‌ها پیشنهاد می‌کنیم که ریسک‌ها را به دو دسته شناخته شده و شناخته نشده طبقه‌بندی کنند:

ریسک‌های شناخته شده

ریسک‌های شناخته شده قابل شناسایی هستند و اندازه‌گیری و مدیریت آن‌ها در طی زمان امکان‌پذیر است. برای مثال اختلالات ناشی از ورشکستگی یک تامین‌کننده جزء ریسک‌های شناخته شده به حساب می‌آید. احتمال وقوع این اتفاق براساس سابقه مالی آن تامین‌کننده قابل پیش‌بینی است و می‌توان تاثیر آن بر سازمان شما را با یک سری ملاحظات بر روی کالاها و بازارهایی که تامین‌کننده آن‌ها را مختل می‌کند محدود کرد. ریسک‌های جدیدتر مانند آسیب‌پذیری امنیت سایبری در زنجیره تامین نیز قابل محدود شدن است با استفاده از نرم افزارهای outside in سیستم های IT یک شرکت را انالیز می کنند تا خطرهای امنیت سایبری را تعیین مقدار کنند.

سازمان‌ها باید وقت خود را صرف تیم‌های چند کاربرده بکنند تا یک طیف و مقیاس کامل از ریسک‌هایی که احتمال مواجهه با آن‌ها وجود دارد را جمع‌آوری بکنند و یک چارچوب و ساختار برای مدیریت ریسک تهیه کنند تا بتوانند تعیین کنند کدام معیار برای اندازه‌گیری ریسک‌ها مناسب است، سنجیدن شایستگی هر معیار و چگونه با دقت این معیارها را دنبال کرده و زیرنظر داشته باشیم. این گروه حتی می‌تواند نواحی خاکستری یعنی جاهایی که شناسایی و تعریف ریسک ها دشوار است را شناسایی کند مانند رده‌هایی از زنجیره تامین که هیچ دسترسی به آن‌ها وجود ندارد. این تحلیل‌ها می‌توانند محدوده و میزان ریسک‌های شناخته نشده را در ابعاد مختلف نشان دهد.

ریسک‌های شناخته نشده

ریسک‌های شناخته نشده ریسک‌هایی هستند که پیش‌بینی آن‌ها غیرممکن و یا بسیار سخت است. فوران ناگهانی یک آتشفشان که برای مدت طولانی خاموش بوده را تصور کنید که موجب نابودی یک تامین‌کننده‌ی شما شده که شما حتی از وجود آن در زنجیره تامین خود خبر نداشتید و یا سوء استفاده از آسیب‌پذیری امنیت سایبری که در اعماق سفت‌افزار یک جزء الکترونیکی مهم وجود دارد. پیش‌بینی چنین سناریوهایی از این دست به احتمال زیاد حتی برای مدیران بسیار آگاه به شرایط و ریسک‌ها غیرممکن است.

برای ریسک‌های شناخته نشده، کاهش احتمال وقوع آن‌ها و افزایش سرعت عکس‌العمل مناسب در صورت وقوع در حفظ مزیت رقابتی شرکت  بسیار مهم است. ایجاد اقدامات دفاعی و محافظتی مناسب در کنار جا انداختن فرهنگ سازمانی هوشیار  به ریسک می‌تواند به سازمان این مزیت  را بدهد.

بخش بعدی:

مدیریت ریسک‌های شناخته شده

مدیریت ریسک های ناشناخته

مترجم: نیلوفر خستوان

منبع: Mckinsey & Company