مقایسه روش‌های ورود بر اساس شاخص ­های ریسک، کنترل و میزان درگیری

کلمات کلیدی

روش های ورود به بازارهای بین المللی, صادرات, واردات, تراز تجاری, کانال های صادراتی, جهانی شدن, اتحاد استراتژیک, سرمایه گذاری مستقیم خارجی, همکاری مشترک, بازار خارجی, صادرات مستقیم, صادرات غیر مستقیم, اتحادهای استراتژیک, مجوز تولید, قرارداد فرانشیزی, قرارداد مدیریتی, طرح های کلید در دست, تجارت متقابل

با توجه به روش های ورود به بازارهای بین المللی که در بخش های پیشین ارائه شد و درک دقیق­ تری که از روش‌های مختلف ورود به بازار بین ­الملل به دست آمد در این بخش و به جهت تکمیل مطالب گذشته باید این روش­ ها را از نظر شاخص ­های مهمی همچون میزان ریسک موجود در روش، میزان کنترل بر اجرای هر روش و میزان درگیری شرکت در بازار بین ­الملل با یکدیگر مقایسه نمود. همان­ گونه که در شکل ۱ مشخص است هر چه شرکت از صادرات غیرمستقیم و رویکردهای آن به سمت روش ­های صادرات مستقیم و به ­ویژه خرید و تأسیس شعبه در بازار خارجی برود، سطح درگیری آن در بازار بین­ الملل فزونی می ­یابد.

شکل ۱- روش­های ورود از نظر سطح درگیری شرکت در بازار بین­ الملل

اگر شاخص ­های ریسک و کنترل را در قالب دو بعد روی محور مختصات نشان دهیم، طبقه­ بندی روش‌های ورود به شکل ۲ در می ­آید.

شکل ۲- روش­ های ورود از نظر سطح ریسک و مالکیت در بازار بین ­الملل

همان­گونه که در شکل ۲ مشخص است هر چه از سمت صادرات غیرمستقیم و روش ­های آن به سمت صادرات مستقیم و به­ ویژه تولید در بازار خارجی می­رویم، بر شدت ریسک موجود در روش‌ ورود افزوده می­ شود و شرکت کنترل بیشتری بر فرایند ورود به بازار بین­ الملل خواهد داشت. باید در نظر داشت که با جابجایی از سمت نمودار به سمت راست، قاعدتاً تجربه بین ­المللی شرکت نیز افزایش خواهد یافت.