Menu
در بخش قبلی بصورت کلی همه روش های ورود به بازار بین الملل را ارائه شد. از این به بعد در هر قسمت یکی از روش های ورود را شرح داده می شود. در این بخش اولین روش ورود به بازار بین الملل یعنی صادرات را شرح داده می شود.
روش های ورود به بازارهای بین المللی، صادرات، واردات، تراز تجاری، کانال های صادراتی، جهانی شدن، اتحاد استراتژیک، سرمایه گذاری مستقیم خارجی، همکاری مشترک، بازار خارجی، صادرات مستقیم، صادرات غیر مستقیم
ساده ترین راه ورود به یک بازار خارجی صادرات است و همواره بهترین وسیله برای شروع فعالیت های بازاریابی در خارج از کشور بوده است. صادرات بر تراز تجاری کشورها تأثیر عظیمی دارد و کشورهای مختلف، شرکت های خود را به صادرات تشویق می کنند. این فعالیت مهم اشتغال را در داخل کشور افزایش، وضعیت رقابتی را توسعه و درآمدهای ارزی خارجی را بهبود می بخشد. بسیاری از شرکت های تولیدی، گسترش فعالیت های بین المللی خود را با صدور کالا شروع کرده و بعدها به تدریج به سایر روش‌های ورود به بازاهای خارجی روی آورده اند.
از منظر اقتصاد کلان، صادرات برای کشورها، موقعیت معاملات خارجی فراهم می کند، ایجاد شغل می نماید، از طریق منبع یابی در بازارهای بین المللی فرصت هایی برای ادغام عمودی میان کسب و کارها فراهم می نماید و نیز استانداردهای زندگی را بهبود می بخشد. در سطح شرکت ها نیز صادرات، مزایای رقابتی ایجاد می کند، موقعیت مالی را ارتقا می دهد، حداکثر ظرفیت و منابع شرکت را (زمین، تجهیزات و…) بکار می گیرد و فناوری مورد استفاده شرکت را بهبود می بخشد.
شرکت هایی که دارای محصولات جدید و مبتکرانه هستند، شانس بیشتری جهت موفقیت در بازارهای صادراتی دارند؛ با این حال موثرترین عامل بر عملکرد صادراتی کشورها خصوصیات محصول نیست، بلکه ویژگی های شرکت است. در مطالعاتی که با استفاده از تجزیه و تحلیل رگرسیون در مورد عوامل مؤثر بر صادرات انجام شد، مشخص گردید که دو خصوصیت سازمانی یعنی “تعهد برای صادرات” و “فناوری بالا” اثر مثبت قوی بر صادرات دارند و تأثیر این عوامل از خصوصیات محصول بیشتر است. مزیت های محصول جدید مانند بهبود نسبی محصول نیز بر روی عملکرد صادرات اثر مثبتی دارد. با وجود این، تأکید بر بهبود کیفیت محصول کافی نیست. همانگونه که قبلاً بیان شد مهم ترین عامل موفقیت، گرایش و تعهد شرکت است.
موفقیت در صادرات نیازمند تخصص در روش های اجرایی و همچنین منابع مالی کافی است. حتی با تجربه ترین صادرکنندگان نیز در مورد دانش خود درباره ترتیبات حمل و نقل و روش های پرداخت اعتماد به نفس کافی ندارند. به طور کل شرکت ها به دلایلی همچون گسترش و بسط جغرافیایی، کاهش هزینه به دلیل افزایش حجم فروش و فروش مازاد تولید شرکت در خارج از کشور اقدام به صادرات می کنند که البته در مورد صنایعی مثل صنایع غذایی عامل آخر اهمیت بیشتری دارد. در نهایت آنکه صادرات حلقه ای از زنجیره افزایش تعهد به بین المللی شدن و روشی بسیار متنوع برای ورود به بازار خارجی است که بیشتر اوقات شرکت ها آن را در کنار سایر روش ها استفاده میکنند. از خصوصیات بارز آن تعهد و ریسک پایین ولی کنترل قابل توجه بر عملیات بین المللی است. صادرات ممکن است یکی از مراحل ابتدایی فرایند بین المللی شدن در نظر گرفته شود و شرکت ها به آن به عنوان پلی برای ورود به بازار جهانی بنگرند.
سودآوری یکی از مزیت های عمده صادرات است. انعطاف پذیری و بهبود توانایی جهت برخورد با نوسانــات فروش در بازار داخلی نیز از مزایای ضمنی صادرات است ولی مزایای عمده صادرات را می توان به شرح زیر نیز دانست:
می توان معایب چندی را برای صادرات برشمرد و البته برای هر کدام نیز راه حلی خاص ارائه داد:
با وجود مزایا و معایبی که برای صادرات بر شمرده شد، بر سر راه هر صادرکننده ای مشکلاتی وجود دارد که می توان آنها را در ۵ دسته کلی به شرح زیر جای داد:
این مطلب ادامه دارد…
ما گروهی از مدیران و متخصصان مدیریت، مهندسی، استراتژی و بازاریابی با تجربه بین المللی هستیم که در پی ارتقای سطح دانش کاربردی مدیریت در پهنه صنعت و تجارت کشوریم. در این راه آماده ارایه خدمات در شاخه های کسب وکار گوناگون و صنایع مختلف هستیم.
آدرس: تهران، دهکده المپیک، دانشگاه علامه طباطبایی، دانشکده مدیریت و حسابداری
شماره تماس: ۰۹۱۹۸۳۶۶۳۶۱
ایمیل: Ibc.consulting2020@gmail.com
استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.
